Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη σχηματίζεται από την αργή μη ενζυματική αντίδραση της γλυκόζης και της αιμοσφαιρίνης στα ερυθρά αιμοσφαίρια.

Το 2010 καθιερώθηκε από την Αμερικανική διαβητολογική εταιρεία ως διαγνωστικό κριτήριο του διαβήτη στην περίπτωση που η τιμή της είναι ≥6,5%.

Η γλυκοζυλιωμένη αντικατοπτρίζει τη μέση τιμή γλυκόζης πλάσματος τους τελευταίους 3 μήνες περίπου και κάθε αύξησή της κατά 1% μεταφράζεται σε αύξηση της μέσης τιμής γλυκόζης κατά 29mg/dL.

Στη μεγαλύτερη μελέτη σε διαβητικούς τύπου ΙΙ (UKPDS) αύξηση της γλυκοζυλιωμένης κατά 1% οδήγησε σε αύξηση της θνητότητας κατά 14%, κατά το ίδιο ποσοστό σε αύξηση του κινδύνου εμφράγματος, ενώ έδειξε και αύξηση του κινδύνου ακρωτηριασμού κατά 43%.

Η HbA1c επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, όπως:

1. Ηλικία (για κάθε 10ετία έχουμε αύξηση 1% της HbA1c)
2. Φυλή (οι έγχρωμοι και οι Ασιάτες έχουν 0,1-0,4% αυξημένη HbA1c)
3. Αναιμίες και αιματολογικά νοσήματα
4. Φάρμακα, όπως η ερυθροποιητίνη και η ασπιρίνη
5. Νεφρική ανεπάρκεια κ.α.

Η μέτρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως:

1. Δεν απαιτεί νηστεία-η λήψη της γίνεται οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας
2. Δεν επηρεάζεται από stress και άσκηση
3. Μικρή βιολογική μεταβλητότητα

Ωστόσο, παρουσιάζει και μειονεκτήματα, όπως:

1. Δεν ανιχνεύει τάσεις υπογλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμίας
2. Δεν προσδιορίζει μεταβλητότητα της γλυκόζης
3. Δεν καθορίζει το TIR (χρόνος εντός γλυκαιμικού στόχου)